Substancje ciekłe nierozpuszczalne w wodzie to inaczej naturalne olejki eteryczne. Należy uważać, aby ze względu na swoją toksyczność nie dostały się do oczu oraz nosa. W przeciwnym razie dotknięte miejsce trzeba przemyć ciepłym, lecz nie gorącym olejem. Mimo konieczności zachowania bezpieczeństwa podczas stosowania warto poznać także ich jasną stronę. Używane są:

  • jako dodatek do inhalacji – udrożniają drogi oddechowe i zmniejszają zapalenie zatok oraz uszu.
  • w dyfuzorach – odświeżają powietrze, wykazują działanie bakterio i wirusobójcze.
  • do wykonywania kąpieli i masaży leczniczych, np. w rwie kulszowej.
  • w formie wcierek – aplikuje się je w miejsca węzłów chłonnych, aby przedostały się do limfy oraz krwiobiegu.
  • w terapii doustnej – jako krople (maksymalna ilość – 6 kropel dziennie) bądź dodatek do łyżeczki miodu, cukru lub oleju.
  • dopochwowo i doodbytniczo – w postaci czopków.

Pomimo niebywałych korzyści wynikających z ich zastosowania, konieczne jest wystrzeganie się długotrwałego stosowania czystych olejków doustnie ze względu na duże niebezpieczeństwo.

Wyświetlanie 1–9 z 36 wyników

Czym są olejki eteryczne?

Funkcjonujące pod nazwą naturalne olejki eteryczne to nic innego jak lotne molekuły oleiste i zapachowe zawarte w roślinach olejkodajnych. Przechowywane są w malutkich mieszkach roślinnych, które pod wpływem dotyku powodują ich uwalnianie. Świetnym przykładem jest rozmaryn oraz mięta, gdyż po ich dotknięciu w powietrzu unosi się przyjemny aromat, który utrzymuje się również na dłoniach. Mimo że olejki eteryczne nie rozpuszczają się w wodzie, tylko pomiędzy sobą oraz w alkoholach i olejach roślinnych nie można mówić o nich jako o tłuszczach. Mogą być stosowane przez ludzi jako substancje zapachowe w postaci perfum.

Elementy, z których pozyskuje się olejki eteryczne

Od zawsze olejki eteryczne pozyskiwane są nie tylko z kwiatów i liści roślin, ale także z innych ich części. Poniżej przedstawione zostały najważniejsze elementy umożliwiające wydobycie naturalnych, lotnych molekuł oleistych i zapachowych.

Liście

Aromat naturalnych olejków eterycznych pozyskanych w większości z liściastych gałęzi zazwyczaj określany jest jako żywy, „otwarty” i przede wszystkim lekko drzewny. Przykładem są: eukaliptus, laur, niaouli, ravintsara.

Igły

Podobnie jak w poprzednim przypadku, zbierane są głównie igły. Uzyskany zapach jest zdecydowanie bardziej żywiczny. Doskonały przykład stanowią olejki uzyskane z igieł jodły, świerku oraz sosny.

Kora 

Niezwykle przyjemną woń można uzyskać jedynie w przypadku kory olejkodajnej, jak na przykład w postaci cynamonowca lub krzewu pochodzącego z Madagaskaru o nazwie katrafay.

Drewno

Najbardziej urzekający zapach, charakteryzujący się niezwykłą trwałością. Wykorzystywany przez największych perfumiarzy na świecie. Uzyskana woń jest dyskretna oraz nieco słodkawa. Znakomity przykład to cedr atlaski, drzewo sandałowe.

Żywice i oleożywice

Podobnie jak w przypadku kory, olejki eteryczne mogą być pobierane jedynie z pni wybranych drzew. Nuty zapachowe są wyraziste i niezwykle aromatyczne. Do najbardziej znanych olejkodajnych pni drzew zalicza się benzoina, copaiba, kadzidłowiec oraz mirra.

Skórki owoców 

Owocowe esencje pozyskane w ten sposób wyróżniają się na tle innych niezwykłą rześkością. Są świeże i oryginalne, a mimo to bywają często niedoceniane. Esencje pochodzące ze skórek z owoców uzyskiwane są poprzez tłoczenie na zimno. Rzadkością jest ich destylacja. Mimo istotnych różnic zapachowych najbardziej popularne są o woni mandarynki, bergamotki, grejpfruta i cytryny.

Część nadziemna roślin zielnych

Do tej grupy zalicza się delikatne rośliny i aromatyczne zioła o słodkawym, wzbogaconym o tzw. zieloną nutę zapachu. Doskonały przykład stanowią: werbena, melisa, geranium, trawa cytrynowa oraz palczatka indyjska nazywana także palmarosą.

Kwiaty

Mimo niezwykłego zapachu ta część roślin jest używana bardzo rzadko. Wynika to z niskiej wydajności tego surowca w procesie destylacji oraz z wysokiej ceny produktów z kwiatów pozyskanych metodą CO2. Mimo niedogodności, olejki eteryczne wydobywa się w tym przypadku często metodą destylacji parą wodną. Świetnym przykładem są: róża damasceńska, jaśmin oraz olejek neroli powstały z kwiatów pomarańczy lub kocanki włoskiej.

Kwitnące wierzchołki

Surowiec uzyskuje się poprzez obcięcie górnej części rośliny podczas okresu jej kwitnienia tak jak w przypadku lawendy. Charakterystyczna jest kwiatowa woń z dodatkiem przyjemnej nuty ziołowej.

Nasiona

Opisana metoda pozyskiwania naturalnych olejków eterycznych dotyczy w największej mierze roślin znanych doskonale z przepisów kulinarnych. Ich nasiona niezwykle często uznawane są za wspaniałe przyprawy, wzbogacające smak potraw oraz wykorzystywane jako środki terapeutyczne w ramach aromaterapii kulinarnej. Przykładem może być pieprz cayenee albo czarnuszka.

Kłącza i korzenie

Uzyskane z tej części roślin olejki wyróżniają mocne, ziemiste nuty (z wyjątkiem imbiru).